انجام مدیریت بافر میتواند به عنوان عاملی برای دوری از دست رفتن بسته در طراحی الگوریتم مورد بهره گیری قرار گیرد. به عنوان مثال با درنظر گرفتن شرایط بافر مانند طول و یا اندازهی بافر، میتوان مانع از، ازبین رفتن بسته به علت پر شدن بافر گردید و یا احتمال از بین رفتن بسته را بهاندازهی کافی پایین نگه داشت. با این اقدام کاهش نرخ از دست رفتن بسته به علت پر شدن بافر فراهم میگردد. الگوریتمهای در نظر گیرندهی شرایط بافر، از اطلاعات حالت بافر که برای ایستگاه مبنا گزارش می شوند، بهره گیری میکنند. برای مثال به الگوریتم پیشنهاد شده در ]24[ علاوه بر مقدار شناسهی کیفیت کانال[2] گزارش شده توسط کاربران در هر بازهی زمانی ارسال و بلادرنگ یا غیربلادرنگ بودن کاربران، عامل دیگری به نام گزارشدهندهی حالت بافر[3] نیز اضافه شده که از این طریق ایستگاه مبنا بتواند از شرایط بافر آگاه شده و مانع از سرریز بافر و ازدست رفتن بسته به علت پر شدن بافر گردد. در واقع ویژگیهای الگوریتم اظهار شده در ]24[ شامل موردها زیر می باشد:
- تخصیص منابع سیستم به کاربران براساس گزارش کیفیت سرویس کاربران
- ظرفیت بافر کاربران محدود می باشد و شرایط بافر را هنگام زمانبندی کاربران در نظر میگیرد که از سرریز شدن بافر و از دست رفتن بسته جلوگیری کند.
- به کاربران بلادرنگ نسبت به کاربران غیربلادرنگ اولویت میدهد.
- یک عدالت مشخصی را بین کاربران ضمانت میکند.
مدل سیستم در نظر گرفته شده در این الگوریتم به این شکل می باشد که بستههای هر کاربر در بافر خود که دارای طولهای متفاوتی هستند، ذخیره میشوند. در هر زیر کانال هر کاربر مقدار سیگنال به نویز خود را به ایستگاه مبنا گزارش میدهد. با در نظر داشتن مقدار سیگنال به نویز و بهره گیری از روش AMC[4] نرخ کاربر در هر زیر کانال مشخص میگردد.
متن فوق بخش هایی از این پایان نامه بود
