عنوان کامل پایان نامه :
مطالعه اثربخشی روش های برجسته سازی چهره بر تماس چشمی کودکان درخودمانده
تماس چشمی یکی از عملکردهای اساسی و مهم در رشد انسانها می باشد،زیرا که شکست و ناتوانی در برقراری تماس چشمی در سال های اولیه ممکن می باشد سرانجام بر رشد زبان و رفتارهای اجتماعی بعدی تاثیر منفی بگذارد. از دیدگاه روانی – فیزیولوژیک تماس چشمی یک رفتار انطباقی می باشد که بقا، شروع یا پایان پرخاشگری، برقراری غلبه و نفوذ، علامت دهی رفتار جفتگیری، موقعیت غذا و نزدیک شدن به شکارچی ها را تسهیل می کند . کودکان در 4 هفتگی توانایی برقراری تماس چشمی متقابل را با مادران پیدا می کنند که این امر به عنوان قسمتی از رشد طبیعی در اوایل نوزادی رخ می دهد و به برقراری تعامل اجتماعی چهره به چهره ، اداره کردن ، تنظیم و توانایی تعاملات اجتماعی بعدی کمک می کند(هامیلتون[1]،بریندلی[2]،فریس[3]،2009).
با در نظر داشتن اینکه تماس چشمی تاثیر به سزایی در ادراک و شناخت چهره ها دراد و از آنجایی که این ادراک و شناخت منعکس کننده حالت های درونی افراد می باشد می تواند سهم مهمی در رشد بهنجار انسانها داشته باشد. از این جهت می باشد که پردازش اطلاعات چشم و تماس چشمی اهمیت ویژه ای در برقراری توجه مشترک و فراهم کردن زمینه ارتباطی بین افراد دارد (فارونی[4]، سیبرا[5]،سیمون[6]، جانسون[7]2002).
[1]Hamilton
[2] Brindley
[3] Frith
[4]Farroni
[5]Csibra
[6]Simion
[7]Johnson
سوالات یا اهداف پایان نامه :
آیا برجسته سازی چهره بر میزان تماس چشمی کودکان درخودمانده موثر می باشد ؟