فیدینگ مقیاس کوچک شامل تغییرات کم در برد (نوعا نصف طول موج) در سیگنال ناشی از تعداد زیادی از مسیرهای انعکاسی می‌باشد. در سیستم‌های سیار تغییرات فاز و تاخیر در هر مسیر، باعث تغییر در دامنه و فاز سیگنال دریافتی در برد کم می گردد. بر طبق ]12[ تغییرات سیگنال به این شکل قابل پیش‌بینی می باشد، اما در هر صورت فیدینگ مقیاس کوچک همانند یک فرایند تصادفی اقدام می کند. علاوه بر مولفه منعکس‌شده مولفه پخش شده[1] نیز از سطوح ناهموار ناشی می گردد که این مولفه مقداری از انرژی مولفه منعکس‌شده را می‌گیرد. می‌توان مولفه پخش‌شده را عامل فیدینگ مقیاس کوچک بیان نمود.
در مدلسازی فیدینگ ناشی از چندمسیری، پارامترهای حداکثر گسترش تأخیر افزوده شده، متوسط تأخیر، RMS گسترش تأخیر، فرکانس داپلر، تعداد مؤلفه‌های چندمسیری و توان مؤلفه‌های چندمسیری، پوش فیدینگ و زاویه ورود مؤلفه‌های چندمسیری مطرح می‌باشند. حداکثر اختلاف در تأخیر مسیرهای مختلف، گسترش تأخیر[2] نامیده می گردد و با Tm نمایش داده می گردد و از تقسیم حداکثر اختلاف مسیرهای مختلف بر سرعت انتشار حاصل می گردد. پهنای باند همدوسی[3] عبارت می باشد از پهنای باند حداکثری که می‌تواند در کانال انتقال یابد، تا یک کانال بدون ISI باشد، را تعیین کند. پهنای باند همدوسی بصورت بر حسب گسترش تاخیر تعریف می گردد. حداکثر گسترش تأخیر مؤلفه‌های چندمسیری بر مبنای آستانه آشکارسازی یک سیستم مخابراتی می‌باشد و معمولاً بصورت ارائه می گردد و معنی آن اینست که به ازاء گسترش تأخیر ، توان مؤلفه انعکاسی یا پراکنده‌شده n دسیبل از مؤلفه اصلی کمتر می باشد. گسترش تأخیر افزوده شده، محدوده‌ای که در محیط اطراف بین گیرنده و فرستنده به عنوان ناحیه انعکاس یا پراکندگی هست، را معرفی می کند. متوسط تأخیر معیاری برای متوسط تأخیر انتشار بین گیرنده و فرستنده می‌باشد. جهت تعیین این پارامتر، تأخیر هر مؤلفه با توان آن وزن‌دهی می گردد. متوسط تأخیر مطابق با ارتباط زیر و با قرار دادن n برابر با یک، حاصل می گردد.
